Als de omstandigheden zo zijn (politiek & financiering) dat iedereen gestimuleerd/gedwongen wordt voor zichzelf/eigen organisatie te kiezen, hoe kun je dan toch het algemene gedeelde belang en samenwerking daartoe stimuleren en vasthouden? Annelies van Nispen
Het gestimuleerd/gewongen worden, is geen feit. Het is de vlucht naar achteren, die als enige mogelijkheid wordt beleefd en (onbewust) wordt gekozen. Het expliciteren van die onbewuste keuze en het van alternatieven, is een eerste stap waarmee het ogenschijnlijke dilemma tussen eigen organisatie en het gedeelde belang opeens veelkleurig wordt. En dat is wat je nodig hebt om vooruit te komen. Om voeding te hebben om het over een complexe begrippen als “algemeen gedeeld belang”, “samenwerking” en zelfs “solidariteit” te gaan hebben.
Waarbij de emoties niet buiten schot kunnen blijven, maar een expliciete rol spelen in de zoektocht. Vergelijk Griekenland op dit moment: het solidaire gevoel van (noord) Europa met Griekenland staat onder druk omdat het noorden zich door Griekenland belazerd voelt. Die emotie zet enorme druk op het solidariteitsprincipe en staat daarmee midden in de discussie.
Op praktisch niveau: een beproefde krijgsstrategie is het vinden van een gezamenlijke vijand en een gezamenlijk belang.
Kortom EthiekZaak zegt: graaf door voorbij de schijnbare tegenstelling naar de verscholen fundamenten.
Meedenkers: Frans Stafleu, Marcel Verweij, Christiaan Vis, Angeline Achterberg, Litska Strikwerda
Gepubliceerd op 27 mei, 1.05 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten