Op stap!
De afgelopen weken zijn we intensief op stap geweest. Zo intensief dat het blog er even bij in schoot. De broodnodige update nu dus!
Waar zaten we? Overal zo’n beetje. Bij een ethics & compliance officer, bij ethici onder andere van de TU Delft, bij Kennispunt in Utrecht, bij de directeur van een bedrijf in Zaandam, bij Cok Bakker, bij MVO als businessdriver in Vianen.....Stuk voor stuk bijzondere ontmoetingen, inspirerend en open gesprekken.
We zijn blij dat we op zoveel plaatsen zo welkom zijn om in ieder geval eens kennis te komen maken. Het zijn verfrissende gesprekken. Ethiek is dus helemaal niet zo wijsneuzerig, oubollig en stoffig als zo hier en daar wordt gedacht. Een gesprek over identiteit, vertrouwen, mens-organisatie, professionaliteit, dilemma’s en persoonlijk moraliteit is gewoon chill. En daarnaast is het verwarmend en zelfs ontroerend om te merken dat onze ethiek invalshoek, de onderwerpen waar we over gaan, de “toolbox” die we hebben met zoveel gemeend enthousiasme wordt onthaald.
Wat wij uit onze strot krijgen, vinden we zelf zo nu en dan ook best wel aardig. Al doende leert men en we ervaren groeiende routine in het vertellen van ons verhaal. Ethiek operationeel maken, meerwaarde creeren door ethische besluitvorming. 5 Seconden is inmiddels genoeg om de blik “ethiek, o jee, moeilijk, lastig, hoog, ver” om te buigen naar “leuk! Wauw!” Da’s winst. Voor ons en de ander. En zo hebben we per ongeluk een geheel eigen KPI ontwikkeld.
Het belang daarvan begrepen we gister bij de Sogeti bijeenkomst over MVO als businessdriver. Het gaat om certificaten, businesscases en KPI’s. Dat belichaamt vertrouwen in het bedrijfsleven. Dat is wat zorgt dat je klanten kunt krijgen, beluisterden we. Business intelligence gaat over meetbare informatie. Meten is weten, gissen is missen. De categorie "zoeken"? "Innoveren"? Dat wordt gedaan als je er een businesscase van kunt maken. Niks niet open uitkomst. Zoeken is vinden. In een klap begrepen we dat we verdomd goed zitten met ethiek en EthiekZaak. Want uit onder meer dit artikel blijkt dat “it pays to give a damn”. Voor rupsjes nooit genoeg levert een Google search op de termen pays to be ethical nog veel meer op aan heuse harde feiten. Dus met onze businesscase zit het wel snor.
Bijna belandden we zelf acuut in een comfortzone, we zagen al stapels werk op ons afkomen….Maar verdorie, waarom zijn we nou te eigenwijs om ethiek te laten vangen in tick box computerprogramma’s? Om te accepteren dat ethiek geregeld is als medewerkers een of meerdere keren per jaar in een test de goede keuze aanklikken waarmee ze aangeven dat ze begrepen hebben wat het is om integer te zijn? Waarom o waarom willen we nou toch echt ethiek in de werkelijke beroepspraktijk hebben? Voorbij boekjesdilemma’s naar wat werkelijk speelt? Waarom laten we nou identiteitsvragen van organisaties en medewerkers niet gewoon lekker bij marketing liggen en gaan we daar een goede studie in doen? Dan hebben we tenminste een vak. Maar nee hoor. We willen natuurlijk diep nadenken. En nog veel erger. We willen dat anderen dat ook doen. Uit de comfortzone, weg van de hoogvlakte van het eigen gelijk. Met volle vaart op naar de durf om te twijfelen en te zoeken zonder vindgarantie. Hard doorstoten naar het belang van de menselijke maat. En we claimen dan ook nog dat dit graven naar fundamenten het leven van professionals en organisaties eigenlijk makkelijker maakt. Terwijl de hele wereld gewoon lekkere concrete oplossingen wil. Of de vraag zich daar nou voor leent of niet.
Misschien komen we van de zomermaanden wel tot inkeer. Laten we onze eigenwijzigheid op een strand liggen of verstoken we m op de barbecue. Hoewel…een portie zetten we alvast op kweekgrond zodat het lekker welig kan gaan tieren.
